Als het aan het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) ligt, gaat Eemnes bijna twee keer zoveel minderjarige asielzoekers opvangen. Sinds half januari biedt de gemeente al onderdak aan 32 jongeren en nu ligt er een aanvraag voor dertig extra. "Er is hier best wat ruimte", constateert verantwoordelijk wethouder Mirjam Havinga.
Begin dit jaar heeft Eemnes gereageerd op een oproep van het COA door 32 minderjarige vluchtelingen op te vangen aan de Goyergracht-Zuid. Deze jongeren zijn voornamelijk gevlucht uit oorlogsgebieden en verblijven in acht huisjes op een afgelegen locatie binnen de gemeente. Na ruim een half jaar zijn alle partijen tevreden over hoe de opvang verloopt.
Het COA overweegt al langer om meer vluchtelingen op deze plek te huisvesten en heeft daarom Eemnes verzocht om nog eens dertig extra minderjarige vluchtelingen op te nemen. De gemeente staat hier niet onwelwillend tegenover, maar de vergunningaanvraag moet nog wel door de volledige procedure.
De schaal van Eemnes
Wethouder Havinga benadrukt dat de spreidingswet wordt nageleefd. Zij vindt dat het opvangen van 62 asielzoekers in Eemnes acceptabel is, gezien de beschikbare ruimte op het terrein", voegt de CDA-bestuurder toe. De gemeente heeft met het COA afgesproken dat de jongeren maximaal drie jaar worden opgevangen, met evaluaties na elk jaar.
Havinga begrijpt dat de opvang van asielzoekers gevoelig ligt. Eerder dit jaar gingen de burgemeester en wethouders daarom in gesprek met omwonenden en bedrijven in de buurt. De wethouder beschouwt deze gesprekken als constructief, hoewel de buren in eerste instantie terughoudend waren.
Golfballen
Een half jaar later zijn de reacties van de directe omwonenden 'erg positief', volgens de bestuurder. Er is geen enkele klacht ontvangen. "De eerste feedback die we kregen was heel positief," zegt Havinga. Ze voegt er grappend aan toe: "Soms moeten de jongeren wel oppassen voor golfballen, maar ja, ze wonen naast een golfbaan."
Een buurman die vanochtend even langskwam op het parkje, bevestigt het verhaal van de wethouder. Toen hij hoorde dat er 32 jonge asielzoekers naast zijn huis zouden komen, was hij aanvankelijk sceptisch, maar dat gevoel verdween snel.
Altijd zwaaien
"Ik baseerde mijn oordeel op wat ik op televisie zag, maar hier is het helemaal geen probleem. De jongeren zijn erg vriendelijk. Ze zwaaien altijd naar ons. We hebben echt goede buren gekregen. Ik zou willen dat ze hier nog vijf jaar blijven", vertelt hij aan NH.
Dat er nu overal cameratoezicht is, draagt voor de buurman ook nog aan wat anders bij: de afgelopen jaren had de buurt nogal last van diefstal. Dat is nu verleden tijd.
En hoe gaat het met de jongeren zelf? Volgens hun begeleiders, zoals persoonlijke voogden, woonbegeleiders en locatiebegeleiders, gaat het goed met de 32 minderjarigen. Een groot voordeel is dat de meesten elkaar al kennen uit Arnhem, waar ze tot begin dit jaar in de opvang zaten.
Er is wel wat verloop geweest, omdat een aantal jongeren achttien is geworden en dus meerderjarig. Zij moeten, als ze nog geen officiële status hebben, doorstromen naar een regulier asielzoekerscentrum.
Allemaal naar school
Inmiddels voelen ze zich thuis in Eemnes en gaan ze allemaal naar school. In het begin was dat lastig, maar uiteindelijk zijn alle 32 naar de internationale schakelklas in Naarden gegaan. Er is ook genoeg dagbesteding. Vooral sport is populair. Een aantal jongeren voetbalt bij SV Laren'99 en sommigen doen vrijwilligerswerk.
"Ik vind ze heel zelfstandig. Ze zijn natuurlijk snel volwassen moeten worden. Ze moeten het hier alleen rooien, zonder ouders," zegt Havinga. Maar volgens de begeleiders pakken de tieners hun verantwoordelijkheden goed op. Ze houden hun huisjes schoon en zorgen elke dag voor hun eigen eten.
Vandaag mogen we praten met twee zeventienjarige jongens in een van de huisjes. Ze mogen niet herkenbaar in beeld en hun volledige namen worden niet genoemd, omdat dat problemen kan veroorzaken voor familie en vrienden in hun thuisland. Welke gevolgen dat precies zijn, kan het COA niet zeggen.
Sneeuw en kou
In het onderkomen vertelt de jongen uit de Verenigde Arabische Emiraten dat zijn eerste dag in Eemnes erg koud was. Er lag zelfs sneeuw, maar ondanks de kou voelde hij zich vanaf de eerste dag goed. Hij gaat met plezier naar school. Zijn wens is snel beter Nederlands te leren en naar de universiteit te gaan. Hij hoopt tandarts te worden.
Zijn vriend uit Jemen wil profvoetballer worden. In zijn eigen land speelde hij al voor nationale jeugdteams. In tegenstelling tot de andere voetballers uit het kamp speelt hij bij SV Huizen, zodat hij op een hoger niveau kan spelen. Het is onzeker hoe lang hij daar kan blijven, want binnenkort wordt hij achttien en moet hij door naar een asielzoekerscentrum. Een plek in de regio is geen garantie.
