Martin Zwanikken rijdt al jaren door de straten van Laren met zijn rijdende supermarkt. Nu gaat de SRV-man met pensioen. "Ik ben zelf nog nooit in een gewone supermarkt geweest. Dat wil ik ook weleens meemaken."
De koek is op voor Martin. Letterlijk, want een groot deel van zijn schappen gevuld met producten is deze week al leeg. Bijvullen heeft geen zin, want vandaag is zijn laatste rit in Laren met zijn rijdende supermarkt. Bitterkoekjes heeft Martin nog wel, alsof het zo moest zijn.
Tekst gaat verder onder de video.
Tijdens een van zijn laatste ritten wordt Martin overspoeld met bedankjes, bloemen en afscheidsbrieven. Allemaal van klanten die hem heel erg gaan missen. "Hij is altijd heel trouw geweest. Ik vind het heel jammer dat hij ermee ophoudt, want zo iemand als Martin krijg je niet meer terug", vertelt Loes als ze met haar rollator de SRV-wagen van Martin instapt.
Martin laat zien dat hij van alle markten thuis is: hij pakt de boodschappen van de mensen in, zet ze thuis zelfs in de koelkast als dat nodig is en weet van sommige klanten zelfs hun pincode.
Met de paplepel ingegoten
Van kinds af aan was Martin al enthousiast over het familiebedrijf. Zijn vader Jan was jarenlang melkboer in Laren en ging, eerst met de ponykar en later met de auto, langs de deuren. Toen zijn vader in 1972 zijn eerste winkelwagen kocht, zette ook Martin zijn eerste stappen binnen het bedrijf.
Tekst gaat verder onder de foto.
Zes jaar later kreeg hij zijn eigen wijk in Baarn. Daarna was Martin ook in Laren en Hilversum te vinden. "Ik heb dit bijna vijftig jaar gedaan. Ik ben er echt mee opgegroeid."
Nooit gedacht aan stoppen
Nu gaat Martin met pensioen en kijkt hij terug op een mooie tijd. Maar er waren ook dieptepunten. Een allesverwoestende brand waardoor het magazijn en de winkelwagen in as opgingen, was er zo een. "In een mum van tijd was alles weg. We hadden niets meer over", vertelt hij.
"Ik heb in mijn leven niks anders gedaan dan in deze wagen zitten"
Maar aan stoppen heeft hij toen absoluut niet gedacht: "Mijn accountant kwam toen en die zei tegen mij: 'is dit niet een moment om te stoppen?'. Ik zei: nou, ik kan er wel mee stoppen, maar wat moet ik doen? Ik heb in mijn leven niks anders gedaan dan in deze wagen zitten."
Trouwe klantenkring
De klanten zijn hem het meest dierbaar. "Wat we toen met die brand hebben meegemaakt van medeleven van iedereen: eten en drinken, bloemen en lieve berichten. Dat was ongelooflijk", blikt hij terug.
"De kinderen hebben in hun leven misschien een beetje te kort gehad van hun vader, dat gaan we nu nog maar inhalen"
Nu krijgt hij opnieuw bloemen voor zijn afscheid. Van klanten die hem willen bedanken voor de afgelopen tijd en hem alle goeds wensen voor zijn pensioen. "Ik kan trots zijn dat het gelukt is en we de eindstreep gehaald hebben", zegt Martin.
Afscheid nemen
Vandaag rijdt hij zijn laatste rit in Laren. ‘s Avonds vindt er ook een groot afscheid plaats. Maar bij de pakken neerzitten gaat hij daarna niet. "Ik heb veel te doen. Ik heb veel dieren, ik heb mijn bijen en ik wil weer een moestuin gaan maken. En tijd voor de kinderen. Die hebben in hun leven misschien een beetje te kort gehad van hun vader, maar dat gaan we nu nog maar inhalen."
En boodschappen moet hij vanaf zondag dan toch echt zelf in een supermarkt gaan doen. "Ik ben nog nooit in een supermarkt geweest, maar dat wil ik ook nog weleens meemaken. Ik denk niet dat het zo gezellig is als hier."
