Patriz Gonzalez op de plek waar een man haar onheus bejegende.
HILVERSUM - Geweld tegen vrouwen is een groot - en groeiend - probleem. De moord op de 17-jarige Lisa uit Abcoude schokte heel Nederland en leidde tot felle maatschappelijke discussies en protesten. Ook in Hilversum wordt aandacht gevraagd voor het onderwerp: op zondag 30 november om 13.00 uur organiseert Orange the World de Awareness Walk Around, een stille mars waarbij deelnemers rondes lopen over het Marktplein om letterlijk stappen te zetten tegen femicide. In aanloop naar die mars interviewt NH Gooi vier deelnemers over hun beweegredenen om mee te doen. "Straatintimidatie moeten we met zijn allen bevechten. Dus ook de mannen."
Ze is de drijfveer achter de social media-campagne. De 23-jarige Patriz Gonzalez uit Loosdrecht introduceerde de hashtags #jouwzusje, #jouwmoeder en #jouwnichtje. Met name om ook jongens zich aangesproken te laten voelen. "Want het zou zomaar jouw zusje kunnen overkomen. En wat doe je dan?"
Hoe belangrijk is het dat juist jongens meedoen aan de actie?
"Als je een volwassen man spreekt en je noemt dat er eke acht dagen een vrouw vermoord wordt, is het effect anders dan wanneer je datzelfde tegen een dertienjarige zegt. Zij snappen het niet altijd, maar daar is wel nog alle ruimte om te schuiven." Jongens zijn simpelweg niet zo ver ontwikkeld - en dat is volgens Patriz juist goed.
"Als je jonge jongens bereikt [met bijvoorbeeld die hashtags, red.], ben je preventief bezig. Je bent niet aan het probleemoplossen - je bent het probleem vóór." Dat is een stuk minder vechten, en een stuk meer vruchtbare zaadjes planten. "De boodschap verspreidt zich dan vanzelf wel als olievlek door de jongerencultuur heen." Dat is precies wat Patriz wil zien: een cultuurverandering. "En die bereik je alleen samen."
Het probleem van geweld tegen vrouwen gáát dus daadwerkelijk iedereen aan, beargumenteert Patriz. "We willen daarom ook iedereen bij de Walk Around betrekken. Vandaag heb ik toevallig de jonge jongens die ik ken, ingelicht over de mars."
"Je wil het probleem van femicide niet oplossen, je wil het vóór zijn."
En was daar dan een beetje animo voor?
"Er kwamen vooral vragen: 'Huh, wát gaan we doen? En hoe zit dat dan? Maar waarvoor precies?' Ze kunnen zich maar moeilijk een voorstelling maken bij de zwaarte van de situatie. Maar als je dan begint over hun eigen zusje, moeder of nichtje… Dan is de reactie wel anders. Ze roepen direct: 'Niemand zit aan mijn zusje!'"
Op zo’n moment haakt Patriz in: "Dát is dus precies wat wij willen voorkomen! Daarom moet je in actie komen. Laten zien hoe belangrijk dit is, ook voor jou. En kijk dan ook eens om je heen: 'Hey, mijn mattie heeft ook een zusje… Zij moet zich ook veilig voelen.' Zó verander je hun mindset. Maar daar is wel uitleg voor nodig."
"Jongens snappen het probleem vaak heel goed als het plots gaat om hun eigen zusje."
Die uitleg geef je vaak, en veel. Maar is dat genoeg?
"Eigenlijk niet. Het is belangrijk om informatie te verspreiden over geweld tegen vrouwen en bewustwording te creeren, maar uiteindelijk willen we ook in fysieke mate laten zien hoe nodig verandering is. En hoe nodig het is dat we werkelijk actie ondernemen." Praktisch, en in ons dagelijks leven: "We willen toch een soort druk uitoefenen."
Want de situatie is nijpend, beaamt Patriz. "Op elk moment van de dag ben ik weleens ongevraagd aangesproken door een man. Het maakt niet uit wat voor man: hoe oud, hoe hij eruit ziet, waar hij vandaan komt. Het is altijd een man."
"Femicide is in essentie een mannenprobleem."
De laatste keer dat je onheus bejegend werd was twee weken geleden, begrijp ik.
"Op klaarlichte dag, voor de boekenwinkel in Hilversum. Daar stond een man op de hoek. Hij keek wat raar, dus ik doe mijn koptelefoon af. Begint hij me toch rare dingen te zeggen!" Dingen die zó ongepast waren, en zo vervelend om te horen, dat Patriz ze eigenlijk liever niet herhaalt.
"Maar het ergste is nog wel dat niemand wat deed." En dat dit Patriz niet verbaasde. "Dit soort dingen gebeuren veel vaker en worden daarom ook genormaliseerd. Maar dat is eigenlijk de grootste fout in de samenleving: dit is níet normaal, en zou ook niet normaal moeten zijn!" Hoog tijd voor die cultuurverandering, dus.
