Sylvia de Bood met haar katten Sam en Sita.
HILVERSUM - Vandaag is het de Dag van de Kat. Tijd om deze ondeugende, klunzige en schattige viervoeters in het zonnetje te zetten, iets waar dierenasiel Crailo al druk mee bezig is geweest. NH Gooi sprak op deze dag met Sylvia de Bood, kattentrimster in Hilversum, over wat dit beestje nou zo uniek maakt.
Gefeliciteerd met Internationale Kattendag! Is het feest vandaag?
"Haha, nou", lacht De Bood, die al negen jaar als trimster werkt voor HappyCat en services met 'extra aandacht' aanbiedt voor katten op wie ze past. En dat zijn er veel, want de pensions van het Gooi zitten volgens De Bood aardig vol. "Eigenlijk niet. Ik vier deze dag niet speciaal, want ik probeer het altijd goed te doen voor de katten. Dat verdienen ze."
Waarom verdienen ze dat?
"Ze zijn allemaal anders: de een loopt avontuurlijk rond en wil spelen, de ander staat ergens timide geparkeerd. Het zijn net wandelende puzzeltjes die je op moet lossen", zegt De Bood liefdevol. "Dat is zo speciaal. Iedere dag kom ik thuis met allemaal verhalen, want eigenlijk zijn alle katten bijzonder. En het is zo mooi om ze te bereiken, ieder op hun eigen manier: de een laat je aan je hand ruiken, de ander geef je een speeltje. Ik vraag me altijd af: wat is bij deze kat de beste weg om die connectie te maken?"
Nou, zeg het eens. Wat is de beste weg naar connectie met een kat?
"Iedere kat wil gezien worden. Hun lijfje laat je wel weten hoe het zit. Je kan bijvoorbeeld een boel zien aan hun ogen, of aan hoe hun oren staan. En aan hoe de reactie is op je stem of wat je aanbiedt. Des te beter je de lichaamstaal leest, des te beter zij reageren, en dan kan je vanaf daar verder. Doe vooral niet alleen maar wat jij wil - forceer de kat niet."
En als je dan eenmaal contact hebt met de kat?
"Dan kijk je ze even in de ogen. Daarin zie je dat vertrouwen. Het is altijd mooi om te merken hoe je ze zo een stapje verder helpt." Bij De Bood in de salon kunnen katten bijvoorbeeld ook naar buiten, maar velen weten dat niet. "Als ik ze daar dan heen breng, gaat dat neusje zó de lucht in. Alsof ze dankbaar denken: 'Oh, maar dát had je me niet verteld!'"
Van de week had je nog zo'n soort ervaring met een van de katten die je verzorgt. Vertel.
"Gisteren verzorgde ik Nova - die heb ik vaker gezien. Ze bleef enorm hoog zitten. Dan roep ik haar, zie ik haar kijken: zal ik wel? Zal ik niet? Uiteindelijk maakt ze een gigantische sprong vanaf de hoogste plank van de krabpaal. Dan krijg ik kopjes en wil ze enorm gekroeld worden. Dat is toch grappig? Die zit eerst met ogen als schoteltjes te kijken, en het volgende moment komt ze zo op me af!"
"Of dan een andere kat, die een lastige rit heeft gehad. Die was in de auto al boos dat 'ie in z'n mandje moest. Dan komen ze op mijn tafel - willen ze er meteen af. Als je zo'n kat dan tot rust hebt gekregen, je hebt de klitten weggehaald en doorgekamd, dan blijven ze daarna wel eens ontspannen zitten." Zo ook deze kat, aldus De Bood. "Die had uiteindelijk zoiets van: 'Eigenlijk lig ik hier wel prima, ik hoef helemaal niet naar huis!'"
