Samen is niet alleen: hoe de Hilversumse Wandelmeent bewoners verbindt

Het startschot voor het eerste centraal wonen project in Nederland werd gegeven in de vorm van een advertentie, die eind jaren 60 door een Nijmeegse dame werd geplaatst. Gevraagd werd om een 'wooneenheid met een centrale keuken, een eetzaal, een wasserij, een kindercrèche, studieruimte en gezamenlijk te gebruiken logeerkamers'.

Een bijzondere wijk 

Boven en rondom deze ruimtes zouden dan kleine woonunits gebouwd worden met een woonkamer, slaapkamers, douche en toilet. Van die laatste zou er in elke woning maar één komen, hoewel er toen al bedongen was dat in de nieuwbouw twee wc's aanwezig moesten zijn. Om ruimte besparen moest er een onderhandeling plaatsvinden over het aantal toiletten.

Toen de wijk eind jaren 70 klaar was, was er veel aandacht voor. Van zo'n wijk was er nog geen enkele wereldwijd. In de beginjaren hebben er busladingen toeristen voor de deur gestaan. In de wijk rijden - helemaal in lijn met de naam - geen auto's of fietsers door de straat, waardoor het er opvallend rustig is.

De bewoners hebben een grote gemeenschapszin en ondernemen veel samen. Maar noem het vooral geen commune: de mensen staan op hun vrijheid en individualiteit. De straat ligt in de wijk Hilversumse Meent en deze heeft een wat aparte ligging, namelijk tegen Bussum aan en best ver weg van Hilversum.

Sociaal vangnet

Aan tafel met een kop koffie in de 'huiskamer' van de straat, Het Luye gat, vertellen de aanwezige dames dat ze zich soms wel eens vergissen als ze naar de gemeente moeten en dan per ongeluk in Bussum aan de balie staan. Maar voor enkele gevallen hebben de straatbewoners de gemeente niet nodig.

Er is een potje wanneer iemand voor een tijdje hulpbehoevend raakt door een medisch noodgeval of als er een huishoudelijke rampspoed heeft plaatsgevonden. Naar rato van je salaris legt iedereen wat geld in dat potje om zo een sociaal vangnet te creëren.

Geen grijze koppen

Wie snel een woning nodig heeft of weinig op heeft met een vorm van gemeenschapszin, moet niet in de Wandelmeent gaan wonen. Als je wel interesse hebt, is de verhuizing ook niet op stel en sprong geregeld. Eerst zul je een rondleiding door de straat moeten volgen om er een gevoel bij te krijgen en alle aspecten van de ongewone straat mee te krijgen.

In de Wandelmeent wonen niet alleen maar gelijkgestemden en ook niet 'alleen maar grijze koppen', vertellen bewoners lachend aan tafel. Wel moet er sprake zijn van een klik met nieuwe bewoners. En er is doorstroom, want als de straat nieuwe bewoners krijgt dan wordt één verhuizing er drie. Eerdere 'wandelmeenters' kunnen namelijk eventueel doorschuiven. Als iemand verhuist, kan een andere bewoner aanspraak maken op de woning die leeg komt.

Logeerkamercommissie

Hoewel er geen verplichtingen zijn, is een van de wensen bij nieuwe bewoners wel dat je een beetje meedoet. Dat kan zijn dat je het plaatselijke groen verzorgt, maar ook functies als die van penningmeester moeten ingevuld worden. Het eerste is populairder dan het laatste. En dan zijn er nog in totaal zo'n zeven commissies die zich inzetten om ruimtes die voor alle bewoners bedoeld zijn netjes te houden.

Ook ontwikkelen bewoners plannen, en voeren deze uit, voor de straat als geheel. De logeerkamercommissie bijvoorbeeld gaat over, zoals de naam aangeeft, de bezetting van de gemeenschappelijke logeerkamers. Deze zijn de laatste tijd bezet geweest door Oekraïense vluchtelingen.

Versterkt gemeenschapsgevoel

De ruimtes die voor gemeenschappelijk gebruik bedoeld zijn, versterken het gemeenschapsgevoel in de straat. Je kunt er bijvoorbeeld samen fitnessen of zelfs naar de sauna. Maar de echt gezelligheid vind je in Het Luye gat. De naam verwijst naar het water achter de Meent, de oude en nu stilstaande beek in Zanderij Cruysbergen.

Het is dé plek waar alle straatbewoners elkaar kunnen ontmoeten en een bakje koffie kunnen doen, aangezien het ook een café is. Met vooral veel gezelligheid.