Raoul wil Hilversum mooier maken, maar voelt zich moedwillig tegengewerkt door de gemeente

Het meest recente voorbeeld is het woningbouwplan voor Het Achterom. Van de Wetering en de architect zijn hierin samen opgetrokken met de afdelingen Stedenbouwkunde en Planologie van de gemeente.

Na elf maanden wachten op het gemeentelijke advies moest hij tot zijn eigen verbijstering constateren dat het plan voor 34 woningen vooral op advies van die twee afdelingen is geweigerd. Dat is gebeurd zonder dat iemand hem vooraf op de hoogte heeft gebracht.

Nalatig en schandalig

Als hij vervolgens contact opneemt met zijn contactpersonen van die twee afdelingen komt hij enkel en alleen uit bij de voicemails. Raoul zegt het meerdere keren te hebben geprobeerd om te achterhalen wat er nu fout is gegaan, maar vooralsnog reageert er niemand. “Dat is toch nalatig en schandalig”, stelt Van de Wetering.

In zijn brandbrief haalt hij vier van zijn projecten aan. Naast Het Achterom noemt hij ook de Gijsbrecht van Amstelstraat. Hier wil de ontwikkelaar een dakkapel aan de achterzijde verleggen, de vier woningen van het gas af krijgen en is het plan om de zijgevel mooier te maken met streetart. Maar ook hier is na zes maanden wachten en zonder een gevraagd vooroverleg plotsklaps een negatief advies opgekomen.

Tekst gaat verder onder het kader.

Want volgens de huidige regels mag er niet hoger worden gebouwd dan negen meter. Nu is het pand twaalf meter hoog. Dat is niet gek, want het pand staat er al een eeuw. “Hier wordt getoetst op regels zonder ook maar te kijken naar wat de werkelijke situatie is.”

Het is voor Raoul niet voor het eerst dat hij stelt tegengewerkt te worden. Al jaren stuit hij op een voor hem ondoorgrondelijke houding van de gemeente. Zo besloot de gemeente bijvoorbeeld zonder overleg de voormalige metaalfabriek aan de Mussenstraat een monumentale status te geven. Voor de ontwikkelaar betekende dat maanden stilstand van zijn plannen en de nodige extra kosten. Al met al is hij na bijna negen jaar nog geen steek verder met dit plan, waar hij wonen en werken wil realiseren en vervuiling wil opruimen.

De wachtkamer 

En op de Havenstraat liet de gemeente hem ook steeds in de wachtkamer zitten, zodat hij maar besloot om van zijn lang leegstaande pand een 'wachtkamer' te maken als ludieke actie. Op de Havenstraat was de parkeernorm steeds een sta-in-de-weg. Ondanks ideeën voor een pilot met deelauto’s of de komst van een duurzaamheidscentrum was ook hier het antwoord steevast nee.

Tekst gaat verder onder de video over Raouls wachtkamer.

Raoul zit met zijn handen in zijn rossige haar. Hij wil graag samen met de gemeente Hilversum mooier maken, zoals hij zegt. Maar hij krijgt geen voet aan de grond. Na al die jaren heeft hij een aantal patronen ontwaard. Zo is er bijvoorbeeld nooit een dialoog mogelijk, dus ook geen afstemming vooraf of tijdens over plannen. "Ik moet altijd reageren."

Daarnaast mag de gemeente volgens hem termijnen zonder problemen overschrijden. Vaak is het heel lang wachten op een reactie of advies. En de gemeente denkt volgens hem nooit mee hoe een plan dan wel haalbaar is. Hij mist het denken in oplossingen van de gemeente. Raoul moet dus constant een nieuw plan maken, dat dan weer wordt afgeschoten. Een vicieuze cirkel, stelt hij.   

Met een kluitje het riet in

“Je wordt met een kluitje in het riet gestuurd”, constateert Raoul. “Je wil een duidelijk startpunt hebben, vanaf het begin. Ze moeten zekerheid geven aan een ontwikkelaar en samen stapsgewijs plannen uitwerken. Maar dat heeft geen zin, want het wordt toch altijd nee. En ik weet dat er zoveel andere projectontwikkelaars zijn die tegen hetzelfde aanlopen.”

Het gevoel bekruipt hem dat ze in het raadhuis niet meer objectief kunnen en willen kijken naar de plannen van Raoul, omdat hij regelmatig naar de media stapt. Twee ambtenaren hebben dat volgens Van de Wetering onafhankelijk van elkaar verklaard aan hem. 

Met de brandbrief hoopt hij de gemeente wakker te schudden. Hiermee vraagt hij om een serieuzere constructievere grondhouding van de ambtenarij en de bestuurders. Met de vier projecten kan Raoul met zijn bedrijf zelf al honderd nieuwe woningen bouwen. In tijden van woningnood is dat meer dan welkom, geeft hij mee. 

Niet alleen komt er zo amper een woning bij, maar deze aanpak van de gemeente sloopt volgens Raoul meer dan een bouwplan. “Ze halen met hun werkwijze de energie uit de stad, omdat ze je nooit voor vol aanzien. Ze snappen ook niet dat het een mentale deuk oplevert. Het is mentaal zwaar. Ik doe dit niet van: ‘Goh, dit is leuk.’ Ik zit niet te wachten op ruzie en moddergooien. Ik wil niets liever dan samenwerken, want dit is gewoon niet oké.”